کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ، فیلسوف است.
کسی که راست و دروغ برای او یکی است متملق و چاپلوس است.
کسی که پول میگیرد تا دروغ بگوید دلال است.
کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد گداست.
کسی که پول می گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد قاضی است.
کسی که پول می گیرد تا راست را دروغ و دروغ را راست جلوه دهد وکیل است.
کسی که جز راست چیزی نمی گوید بچه است.
کسی که به خودش هم دروغ می گوید متکبر و خود پسند است.
کسی که دروغ خودش را باور می کند ابله است.
کسی که سخنان دروغش شیرین است شاعر است.
کسی که علی رغم میل باطنی خود دروغ می گوید زن و شوهر است.
کسی که اصلا دروغ نمی گوید مرده است.
کسی که دروغ می گوید و قسم هم می خورد بازاری است.
کسی که دروغ می گوید و خودش هم نمی فهمد پر حرف است.
کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می پندارند سیاستمدار است.
کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند دیوانه است.
manoto chi hastim azizam?
منکه بچه ام.....شما رو نمیدونم!
(آدرسه وبلاگتون رو نذاشتین)
اهوووم... من الان کدومم؟؟؟؟
فکر کنم بچه باشم!
حالا شما کدومی؟؟؟
خوبه منم بچه ام......از دروغ واقعا متنفرم وقتی بخوام دروغ بگم قیافه ام شبیه اون پسره تو ابری با احتمال بارش همبرگر میشه
نئوی عزیزم مثل همیشه خوب بود ...
امان از دروغ...
ممنون
امان از دروغ و دروغگو
آفرین بر شما که بچه هستید!
امروز این عکس باز نشده بود! چقدر باحاله! چه ریشی داره!!!
بعله ترجیح میدم همین بچه بمونم و هرگز بزرگ نشم ک دنیایه بزرگترا خیلی تلخ و چندشه.
خیلی بامزه اس مژه هاشو نیگا
سلام آلوچ جان
خوبی؟
حالا اینی که میگی خوبه یا بد؟!
سلام.شما بهتر باشی
بستگی داره به خودت....قطعا دروغ یه اپسیلونشم خوب نیس